ارمان چی
چی په سوله کی ژوندون وه په خوږو نه مړيدو
ډک د مينی ورور ګلوې وې په ليدو نه مړيدو
زوړ نظام که د شاهی وه دامنم چی بيغوری وه
نادارې وه ارزانې وه په خوړو نه مړيدو
پسرلې په ننګرهار وه د نارنج د ګلووار وه
شين لغمان کی د بابا صاحب په ميلو نه مړيدو
قندهار وه که پروان وه زيارتونه په غزنی وه
لوی مزارکی د سخې شاهی اوليا په زارو نه مړيدو
هرچا خولې کی د کابل د خوندورو مڼو خوند وه
د پغمان په يخو شپوکی په قيصو او په خوبو نه مړيدو
ټنګ درباب او د سيتار وه په ديرو او په حجرو کی
هغه کلې او بانډوکی په نغمو او شوګيرو نه مړيدو
ډير سيندونه او دريابونه هر قدم کی وه بندونه
پرې آباد وه ډير ملکونه په ميوو او په فصلو نه مړيدو
جمهوری ډيموکراتيک شوه د وطن نور بربادې شوه
جهادې شوه تباهی شوه په جګړو او راکيټو نه مړيدو
زه ايمل يې کله ډوپ شم د ارمان تيرو خيالو کی
څه وختونه څه يادونه په چرتو د هغو شپو نه مړيدو
( ايمل ساپی ) ويانا ( دريم / د جنورې / ۲۰۱۳)